Tag: Aleksander Fredro

Rejent Co skłoniło Podstolinę, Wdówkę tantną, wdówkę gładką, Za takową iść gadzinę, To dotychczas jest zagadką. Zemsta, Aleksander Fredro AKT III Scena I Milczek siedział właśnie przy stole w swoim pokoju i coś zapisywał, gdy weszło dwóch murarzy. — Mój majstruniu, mów śmiało, a całą sprawę opiszemy — rzekł Rejent. — W tych ciężkich czasach ogromnym darem są takie uderzenia. Postaramy się o to, byście…

Papkin Ach, na serca mego grzędzie Niech twe ziarnko bujać raczy: A zadatek ten twój mały Puści korzeń wiecznotrwały. Zemsta, Aleksander Fredro AKT II Scena VII W pomieszczeniu zjawił się Papkin. — Jak na pustyni arabskiej złote słońce skwarem uśmierca lilię, aż skłoni się jej biała głowa. A kropla rosy prosto z nieba zwraca jej życie i unosi wysoko ponad chmury. Tak samo władcza…

Wacław Myśli płoche, Szał młodości — chęć pustoty — Jednym słowem, coś bez celu Jak to każde głupstwo prawie. Zemsta, Aleksander Fredro AKT II Scena V Prawymi drzwiami weszła Podstolina. — Gdzie interesant? I o co prosi? — zapytała. — Tu jest ten natręt. — Wacław ukłonił się nisko. — Ty, młodzieńcze? — Może nie powinienem tak śmiało podnosić wzroku… — Wyprostował się i ujrzał znajomą osobę. — Ha! — Co ja…

Wacław Czy nie byłoby sposobu, Ustąpiwszy ze stron obu, Zapomniawszy przeszłe szkody, Do sąsiedzkiej wrócić zgody? Zemsta, Aleksander Fredro AKT II Scena I Cześnik siedział przy stole w swoim pokoju. Wtedy do pomieszczenia wszedł Papkin razem z Wacławem, który został przy drzwiach. Za to szlachcic zaraz rzucił się do krzesła. — A niech tam, taki trud. Ledwo idę, a co dopiero mówić o staniu, bo to wszystko działo się tak szybko….

Wacław Bliskie nasze pomieszkania, Bliższe serca — ach, a przecie Tak daleko na tym świecie.  Zemsta, Aleksander Fredro AKT I Scena III Papkin został sam w pokoju. — Cześnik jest za bardzo porywczy. Gdybym nie trzymał go krótko, nie wiem, co by się stało ze światem. Zamyślił się na chwilę. — Nie będę tu drzemać, ale zajmę się podziałem. Cześnikowi oddam starą trochę Podstolinę, a dla siebie wezmę śliczną Klarę. Już…

Cześnik Piękne dobra w każdym względzie — Lasy — gleba wyśmienita — Dobrą żoną pewnie będzie — Co za czynsze! — To kobiéta. Zemsta, Aleksander Fredro Nie masz nic tak złego, żeby się na dobre nie przydało. Bywa z węża dryjakiew, złe często dobremu okazyją daje1. Andrzej Maksymilian Fredro *** OSOBY: Cześnik Maciej Raptusiewicz — właściciel połowy zamku, wuj Klary Klara — bratanica Cześnika Rejent Milczek — właściciel połowy…