Tag: dramat

Papkin Każdy siebie ma na względzie A drugiego za narzędzie. Póki dobre — cacko, złoto; Jak zepsute — ruszaj w błoto. Zemsta, Aleksander Fredro AKT IV Scena I Akcja przeniosła się do sali w domu Cześnika. Były tutaj boczne drzwi i jedne większe, które znajdują się w głębi, na prawo od kaplicy — tam też parę osób przybija girlandy. W pomieszczeniu stały dwa stoły; na prawym znajdował sie kałamarz, narzędzia…

Podstolina Kłaniaj mu się bardzo grzecznie, Powiedz oraz, jak mą duszę Zbyt boleśnie żal przenika, Że się tak z nim rozstać muszę. Zemsta, Aleksander Fredro AKT III Scena V Do pomieszczenia weszła Podstolina. — Przybyłam na twoje wezwanie — zwróciła się do Rejenta. — Niech to będzie dowodem tego, że zmieniłam swoje zamiary. Nie straciłam wiele czasu na zastanawianie się, bo rzadko myślę, ale za to chętnie biorę się do działania. Nie powiedziałam Cześnikowi, że wolę sąsiada zamiast…

Papkin Więc Cześnika prośba niesie, Abyś waszmość circa quartam U trzech kopców w Czarnym Lesie Stanął z szablą do rozprawy. Zemsta, Aleksander Fredro AKT III Scena IV Do pokoju wszedł zlękniony Papkin. — Czy można wejść? — Proszę bardzo — odrzekł Milczek. Papkin ukłonił się nisko i odezwał się nieśmiałym głosem: — Nie mylę się pewnie, że oto spotykam gospodarza tego domu, Rejenta. Niezwykły to dla mnie zaszczyt widzieć…

Rejent Co skłoniło Podstolinę, Wdówkę tantną, wdówkę gładką, Za takową iść gadzinę, To dotychczas jest zagadką. Zemsta, Aleksander Fredro AKT III Scena I Milczek siedział właśnie przy stole w swoim pokoju i coś zapisywał, gdy weszło dwóch murarzy. — Mój majstruniu, mów śmiało, a całą sprawę opiszemy — rzekł Rejent. — W tych ciężkich czasach ogromnym darem są takie uderzenia. Postaramy się o to, byście zostali…

Papkin Ach, na serca mego grzędzie Niech twe ziarnko bujać raczy: A zadatek ten twój mały Puści korzeń wiecznotrwały. Zemsta, Aleksander Fredro AKT II Scena VII W pomieszczeniu zjawił się Papkin. — Jak na pustyni arabskiej złote słońce skwarem uśmierca lilię, aż skłoni się jej biała głowa. A kropla rosy prosto z nieba zwraca jej życie i unosi wysoko ponad chmury. Tak samo władcza i czynna…

Wacław Myśli płoche, Szał młodości — chęć pustoty — Jednym słowem, coś bez celu Jak to każde głupstwo prawie. Zemsta, Aleksander Fredro AKT II Scena V Prawymi drzwiami weszła Podstolina. — Gdzie interesant? I o co prosi? — zapytała. — Tu jest ten natręt. — Wacław ukłonił się nisko. — Ty, młodzieńcze? — Może nie powinienem tak śmiało podnosić wzroku… — Wyprostował się i ujrzał znajomą osobę. — Ha! — Co ja widzę?! Oboje zamilkli na chwilę….

Wacław Czy nie byłoby sposobu, Ustąpiwszy ze stron obu, Zapomniawszy przeszłe szkody, Do sąsiedzkiej wrócić zgody? Zemsta, Aleksander Fredro AKT II Scena I Cześnik siedział przy stole w swoim pokoju. Wtedy do pomieszczenia wszedł Papkin razem z Wacławem, który został przy drzwiach. Za to szlachcic zaraz rzucił się do krzesła. — A niech tam, taki trud. Ledwo idę, a co dopiero mówić o staniu, bo to wszystko działo się tak szybko. Gromiłem…

Wacław Bliskie nasze pomieszkania, Bliższe serca — ach, a przecie Tak daleko na tym świecie.  Zemsta, Aleksander Fredro AKT I Scena III Papkin został sam w pokoju. — Cześnik jest za bardzo porywczy. Gdybym nie trzymał go krótko, nie wiem, co by się stało ze światem. Zamyślił się na chwilę. — Nie będę tu drzemać, ale zajmę się podziałem. Cześnikowi oddam starą trochę Podstolinę, a dla siebie wezmę śliczną Klarę. Już od dawna żywię nadzieję,…

Cześnik Piękne dobra w każdym względzie — Lasy — gleba wyśmienita — Dobrą żoną pewnie będzie — Co za czynsze! — To kobiéta. Zemsta, Aleksander Fredro Nie masz nic tak złego, żeby się na dobre nie przydało. Bywa z węża dryjakiew, złe często dobremu okazyją daje1. Andrzej Maksymilian Fredro *** OSOBY: Cześnik Maciej Raptusiewicz — właściciel połowy zamku, wuj Klary Klara — bratanica Cześnika Rejent Milczek — właściciel połowy zamku,…