Tag: księga dwunasta

O żołnierzu, tułaczu, który borem, lasem Idzie, z biedy i z głodu przymierając czasem, Na koniec pada u nóg konika wiernego, A konik nogą grzebie mogiłę dla niego. Pan Tadeusz, Adam Mickiewicz Jedynie Buchman nie podzielał ich radości. Pochwalał ten projekt, ale chętnie by coś w nim zmienił. Najpierw powołałby komisję, która… jednak nie było czasu na to, by uczynić zadość pomysłowi Buchmana, bo już pary zaczęły się ustawiać na dziedzińcu….

Cóż są wasze małżeństwa, jeśli nie łańcuchy, Które związują tylko ręce, a nie duchy? Wierzaj: są oświadczenia, nawet bez wyznania; Są obowiązki, nawet bez obowiązania! Pan Tadeusz, Adam Mickiewicz Sędzia przerwał kłótnię, zapowiadając przybycie trzeciej pary narzeczonych. Rejenta nikt nie poznał. Dotąd chodził w polskich strojach, ale Telimena zmusiła go pod groźbą intercyzy pozbyć się kontusza. Rejent rad nierad musiał się ubrać we francuski, który frak odebrał…

Jam jest Rębajło, staję na twe zawołanie Z tym moim Scyzorykiem, który nie z oprawy Ani z napisów, ale z hartu nabył sławy, Że nawet o nim jaśnie wielmożny pan wiedział. Pan Tadeusz, Adam Mickiewicz Wtem przy drzwiach zapanował szmer. – Niech żyje Kurek na kościele! – zawołało wiele głosów. Tłum pchał się do sali na czele z Maćkiem. Sędzia zaraz do niego podszedł, zaprowadził go do stołu i posadził między przywódcami….

A chłopiec w komży dzwoni i na ustęp prosi. Szlachta wnet szable chowa, żegna się i klęka, A ksiądz tam się obraca, gdzie jeszcze broń szczęka. Skoro przyjdzie, wnet wszystkich uciszy i zgodzi. Pan Tadeusz, Adam Mickiewicz Na koniec otwarto na oścież drzwi sali. Wszedł Wojski z czapką na zadartej ku górze głowie. Z nikim się nie witał ani sam nie siadał przy stole. Tego dnia występował w nowej roli,…