Ale małżeństwo, Zosiu, jest rzecz wielkiej wagi! Radź się serca własnego; niczyjej powagi Tu nie słuchaj, ni stryja gróźb, ni namów cioci. […] Więzić twej woli nie chcę; będziem, Zosiu, czekać. Pan Tadeusz, Adam Mickiewicz Jednak opowieść przerwali kucharze, pytając Wojskiego, kto ma nakrywać do stołu. Więc kuchmistrz odszedł, a starcy napili się miodu i znów spojrzeli na ogród, gdzie ułan rozmawiał z panienką….
Tag: księga jedenasta
Mickiewicz prozą, Pan Tadeusz, księga XI cz. III
Wtem Zosieńka, nad ptastwem litością wzruszona, Podbiegła i nakryła rączką te rycerze; Jeszcze się w ręku bili, aż leciało pierze, Taka była zawziętość w tym maleńkim lichu. Pan Tadeusz, Adam Mickiewicz Na ziemi przy ścianie domu siedziało dwóch starców. Na kolanach mieli dwa naczynia pełne miodu. Patrzyli na sad, gdzie stał ułan niczym słonecznik wśród maku. Ubrany w szpiczastą czapkę ze złocistą blachą i z ozdobnym…
Mickiewicz prozą, Pan Tadeusz, księga XI cz. II
Ten Jacek nie był umarł (jak głoszono) w Rzymie, Tylko odmienił życie dawne, stan i imię, A wszystkie przeciw Bogu i Ojczyźnie winy Zgładził przez żywot święty i przez wielkie czyny. Pan Tadeusz, Adam Mickiewicz Wschodził dzień Matki Bożej Zielnej. Była wspaniała pogoda. Czyste niebo niczym morze wisiało nad ziemią. Świeciło na nim jeszcze kilka gwiazd niczym perły na dnie oceanu. Pojawiła się też biała chmura. Zanurzyła…
Mickiewicz prozą, Pan Tadeusz, księga XI cz. I
Obfita we zdarzenia, nadzieją brzemienna! Ja ciebie dotąd widzę, piękna maro senna! Urodzony w niewoli, okuty w powiciu, Ja tylko jedną taką wiosnę miałem w życiu. Pan Tadeusz, Adam Mickiewicz Kto widział taki rok jak ten? Dla ludu to wciąż rok urodzaju, a dla żołnierzy – wojny. Nadal starzy uwielbiają o nim opowiadać. Dawno już zapowiadano jego przybycie. Serca Litwinów razem z nadejściem wiosny…