Sen

Krople uderzały o szybę okna i parapet, wystukując rytm deszczowej piosenki. Zapaliłam lampkę przy łóżku. W jej świetle znalazłam książkę, którą ostatnio zaczęłam czytać. Otworzyłam na odpowiedniej stronie i pogrążyłam się w lekturze.

Po kilkunastu minutach czytania poczułam się zmęczona. Powieki coraz bardziej mi ciążyły. Słowa zlewały się w jedną całość. Moje oczy zamknęły się. Zasnęłam.

Z ciemności wyłoniły się kolorowe obrazy: wschód słońca, ptaki lecące nad oceanem, wędrówki ludzi. Usłyszałam też kilka znajomych dźwięków: szczekanie psa, szum drzew, śpiew papugi.

Nagle poczułam szarpnięcie za ramię. Wszystko zniknęło. Pozostała cisza i ciemność. Jednak ta pierwsza nie trwała długo.

– Obudź się! – ktoś krzyknął do mojego ucha.

Skrzywiłam się i podniosłam jedną powiekę. Zauważyłam, że za oknem panuje noc. Tarcza księżyca oświetlała niebo turkusowymi promieniami. Gwiazdy tańczyły w jego blasku. Otworzyłam drugie oko i przeniosłam wzrok na postać, która mnie obudziła. W ciemności widziałam tylko zarys jej sylwetki.

– Wstawaj – głos był łagodny i cichszy niż poprzednio.

Będąc jeszcze na granicy jawy i snu, odłożyłam na stolik leżącą na kołdrze książkę, zabrałam kurtkę i wyszłam z pokoju.

– Chodź, nie mamy czasu. – Nieznajomy złapał mnie za rękę i wyprowadził z mieszkania.

Gdy stanęłam na korytarzu, byłam już całkowicie rozbudzona. Zdałam sobie sprawę z tego, co się dzieje. Od razu nasunęło mi się parę pytań, które bez zastanowienia wypowiedziałam:

– Co tu się dzieje? Gdzie są wszyscy? Kim pan jest?

Nie zwrócił uwagi na moje pytania. Stanął przy oknie i oparł się o parapet. Wyraźnie nad czymś się zastanawiał.

– Kim pan jest? – powtórzyłam.

Tym razem nie zignorował mnie i odpowiedział:

– To nie jest najistotniejsza sprawa w tej chwili. Mam ci pomóc – zamyślił się i dodał: – Wszyscy zostali ewakuowani. W budynku nie ma żadnego mieszkańca oprócz nas.

„Ewakuacja” – pomyślałam i przypomniałam sobie ostatnią lekcję edukacji dla bezpieczeństwa. – „Ewakuacja… klęski żywiołowe… pożary… alarmy… Co? Wróć. Pożary?”.

Prawie zaczęłam panikować, ale wzięłam głęboki oddech i uspokoiłam myśli.

– Trzeba wydostać się z budynku. Ogień…

– … rozprzestrzenił się na parterze. Nie ma żadnej bezpiecznej drogi ucieczki – dokończył za mnie. – Jednak… możemy spróbować.

Nie byłam pewna, czego bardziej się obawiałam. Tego, że powiedział to ze stoickim spokojem czy konsekwencji tej wypowiedzi.

– Idziemy – rzekł tylko i zbiegł po schodach.

Naciągnęłam kołnierz kurtki na usta i nos, a potem podążyłam jego śladem. Stanęłam na ostatnim stopniu. Nieznajomy również się zatrzymał, ale tuż przy drzwiach. Prowadził do nich błękitny dywan tworzący bezpieczną ścieżkę. Po jego obu stronach wznosiły się ściany ognia i dymu. Postawiłam jedną nogę na dywanie. Ogień zasyczał, lecz nie zbliżył się do mnie ani o milimetr. Drugą stopę położyłam obok pierwszej i wolnym krokiem podeszłam do drzwi. Ogień utrzymywał bezpieczną odległość od dywanu i tylko syczał ze złości. Dotarłam do drzwi, minęłam człowieka i otworzyłam je. Odetchnęłam chłodnym, nocnym powietrzem. Wyszłam na zewnątrz, a drzwi zatrzasnęły się za mną z głośnym hukiem. Odwróciłam się. Ogień zbliżał się do nieznajomego, który stał z niewzruszoną miną. Wołałam o pomoc, próbowałam stłuc szybę w drzwiach, ale chyba przestała być zwykłym szkłem. Wszystko, co robiłam, szło na marne. Błękitny dywan zniknął, pozostawiając nieznajomego na pastwę ognia.

Widziałam, jak języki żywiołu zbliżały się do mężczyzny i zuchwale lizały jego ubranie. Nieznajomy wydawał się bronić – a nawet walczyć – z płomieniami, ale nie dawał rady. Po chwili stał już w ognistym kokonie.

Odsunęłam się od drzwi i zakryłam oczy. Pragnęłam wymazać tę scenę z pamięci.

Nagle usłyszałam dzwonek. Stawał się coraz głośniejszy, a scena na korytarzu coraz bardziej rozmyta, aż zastąpiła ją ciemność. Wszystko zniknęło.

Otworzyłam oczy. Wyłączyłam budzik. Jego wskazówki pokazywały siódmą rano.

– To był tylko sen? – zapytałam siebie, zerkając na okno.

Księżyc znikał już za horyzontem, jakby mówiąc:

– Jutro się przekonamy.

Inne opowiadania znajdziesz tutaj.