Poeci się nie starzeją
zatrzymani w czasie
przez swoje dzieła.
Wylegują się w słońcu
tuż obok ukochanej
i zajadają maliny.
A ich myśl ulatuje
w świat pełen grozy i przygód,
by odkrywać nieznane
opowiadać przemilczane.
Poeci się nie starzeją,
jedynie lata lecą,
przyprószają włosy siwizną,
oczy zamykają na głucho.
Pozostałe utwory poetyckie znajdziesz tutaj.
Złote słowa, poeci i artyści, jak nikt, potrafią zatrzymać czas 🙂
To ich dar i niesamowita umiejętność 🙂
Podpisuje się pod tym.
Z tymi malinami to rozumiem, że Leśmian leży 😀
Zastanawiała się, czy ktoś zauważy nawiązanie 🙂 Tak, Leśmian. Ostatnio wciąż słyszę tylko o jego wierszu, więc po prostu musiał się pojawić w moim.
Wszystko zalezy od tego jak dobry jest poeta 😉
To prawda 🙂 W pamięci zapiszą się świetni artyści.
Pięknie napisane! 🙂
Dzięki 🙂
Super 🙂 Gratuluje talentu 🙂
Dziękuje 😉
Przepiękny wiersz i tak to jest z tymi poeatami ale z pisarzami chyba podobnie 😉
I pewnie z każdym innym artystą 🙂
Starzeja się ale inaczej i umierając zostawiają po dobie cos niesamowitego
Racja 🙂 Ich życie zdaje sie wyglądać inaczej.
Piękny wiersz. Na pewno kazdy chcialby pozostawic po sobie jakies dzielo, ktore przetrwa, kiedy jego juz nie bedzie na tym swiecie.
Każdy ma taką szansę, ale nie każdy z niej korzysta.
Bardzo ładny wiersz 🙂 krótki, aczkolwiek prawdziwy.
Dziękuje 🙂
To prawda poeci się nie starzeją..
🙂
Wiersz piękny. Przyznam, że swego czasu pisałam wiersze i kilka nawet mam zapisanych 🙂
Dziękuję 🙂 Może podzielić się swoimi?